Hartenkreten

hartenkreet (nr. 20.527):

't herinneren van

onder de naakte voeten
liggen nog de scheuren van vroegere wegen
zei je niet dat het net dansen was
dat wij het ritme enkel opnieuw moesten voelen

’t leek zo eenvoudig
in de vaas naast de spiegel
waarin we giechelend
onze eigen passen bewonderden
werden klaprozen gezet
toen nog niet wetend dat ’t vurig rode
reeds aan ’t verrotten was

het zag eruit
als een plaatje eeuwige zomer
deze bloeiende bloesems
op terracottagele ruwe steen
tot hun bloed op de grond drupte
en onze benen wegspoelden

het is als dansen zeg je
en stil neuriënd proberen wij
de berg te beklimmen om de papavers
weer in de wind te zien wiegen.

sunset 04-08-2007