Gesloten ogen
De seconden tikken voorbij
Ik hoor licht getinkel met een hoge toon
Luister naar de vrede om me heen
Het lijkt hier zo gewoon
Explosies van ruziënde personen
De roodzwarte haat druipt van gezichten
De onzichtbare pijn die ieder heeft
Je durft er bijna geen woord over te dichten
Elke dag zijn het nieuws en de kranten
Vol van zichtbaar leed
Van anderen die we toch niet kennen
Onze gesloten ogen zijn meer dan wreed
Schichtige schaduwen van bange mensen
Sluipen angstig rond in de duisternis
Regens van bloed en tranen op de grond
Ogen zwart van het gemis
Het geschreeuw dat galmt
Het lijkt niemand meer te bereiken
Nu nog een keer een schreeuw van een niemand
Die niet meer durft op te kijken
Een oproep naar de mensen
Met handen voor hun ogen
Verzamel moed en haal ze voor een keer weg
En schreeuw wat niet zou mogen
Geplaatst in de categorie: maatschappij