liefde
waar zou dag heen gaan
die opluchtenden zuchtende wind
die langs mijn wangen streek woelde
om de donkere stilte te verjagen
met een boog om me heen
ogen die niet zien wilde
de sluier van de ogen die
roerloos lach
zong de klok zijn sonet opgelucht
van blijdschap of zwaar met lage zwaare klanken
m'n haren zo zacht dat niets vergelijkende gevoel van frisheid puur heid van passie als de liefde die viel in het dinime licht.
light ladys
Zie ook: http://www.gedichten.nl
Schrijver: margreet, 7 augustus 2007
Geplaatst in de categorie: ex-liefde