Verblind
Ik kijk uit het vensterraam
naar de weg van asfalt
auto's razen voorbij,
een claxon toetert
een vinger die verschijnt
en een vent die foetert.
Ik sta in het bos
zie paddenstoelen rood met wit
vertrappelt door een kindervoet
de bomen wuiven heen en weer
vernieling komt me tegemoet.
Ik zit in de sofa
luisterend naar de stilte
verstoord door harde stemmen
en woorden pijnlijk voor het oor
probeer me af te wenden van het geluid
maar kan me niet concentreren
door de koude dingen die ik hoor.
Doorheen mijn tranen
zie ik zoveel leed,
zoveel pijn
niemand die stopt
niemand die weet
hoe mooi het leven kan zijn.
Geplaatst in de categorie: emoties