't verlies van mijn moeder.
het was een mooie dag,
stapte uit bed en begon met een lach.
ik dacht: Pasen! Hoera!
tot je in het ziekenhuis bent bij je ma.
ik hoorde het verschrikkelijke bericht,
dat is niet uit te leggen in een gedicht.
ik zat bij haar bed te kijken,
ondertussen de geluiden te ontwijken.
ze kon niet tegen ons praten,
dat hadden we in de gaten.
in coma lag ze al een dag,
op haar mond, een treurige lach.
voor 100% aan de beademing,
wat haar in leven hield was dat ding.
de hele familie kwam om haar bed,
iedereen huilen, het was echt geen pret.
de laatste foto van ons twee,
draag ik altijd in gedachte met me mee.
ze is nu ver van mij vandaan,
maar de mooie herinneringen blijven bestaan.
ze zijn voor mij gigantisch speciaal,
op een moeilijk moment wanneer ik ze erbij haal.
een leuke en lieve zin, ja, dat hadden wij,
daag, ik ga, ie el griekse ei.
maar waarom moest je nu al gaan?
ik ben nu zo ver van je vandaan..
(dit gedicht heb ik 2 jaar geleden -maart 2005- gemaakt,
gelijk na het overlijden van mijn moeder.
hierin verwerk ik mijn verdriet een beetje.
die zin: 'ie el griekse ei' staat ook op haar grafsteen.
ik en mijn moeder zeiden het altijd tegen elkaar
en mijn zus en ik ook.
het betekent: i l y, i love you.)
Geplaatst in de categorie: verdriet