Hartenkreten

hartenkreet (nr. 20.658):

Ogen dicht

Met mijn ogen dicht liep ik door het leven,
Niets te ontvangen, laat staan weg te geven.
De donkere wolken, ze pakten zich samen,
Ik was al blind voordat de wolken kwamen.

En ik stond daar, ik stond met lege handen,
ik keek toe, mijn leven leek te verzanden.
Niet meer te redden, zeiden alle mensen,
Want hij overschrijdt wetten en grenzen.

Met mijn ogen dicht liep ik door het leven,
Niets te ontvangen, laat staan weg te geven.
Niets of niemand waarvan ik ooit kon leren,
Of die een poging deed om het tij te keren.

Alleen jij, jij kwam, je zag en je overwon,
Je pakte mijn hand, deed alles wat je kon.
Niet meer te redden, zeiden alle mensen,
Alleen jij, jij doorbrak al mijn grenzen.

En het verdriet wat ik niet wilde erkennen,
Verdween, je zei: Daar moet je aan wennen.
De zon brak door, de wolken verdwenen,
De zon, die zo lang al niet had geschenen.

Met mijn ogen open loop ik door het leven,
Zoveel te ontvangen, zoveel om te geven.
Kijk me nu eens, kijk me nu eens lopen,
De hemel boven me, het breekt open.