knagende herinnering
de winter wordt lang
killig nat grijs
met zo nu en dan
misschien onschuldig wit
de lente was
pas nog
broeiend heet
en om te steunen
de tijd daartussen
behoorde ’t frisse groen
en ‘t kiemende verlangen
van beloofde bloei
nu verbleekt reeds weerspiegeling
in plassen herinnering
rimpelen vervagende beelden
pijnvolle ontgoocheling
en elke avond
knaagt het herinneren
en het missen
van jou.
Zie ook: http://sunset.deds.nl
Schrijver: sunset, 28 augustus 2007
Geplaatst in de categorie: liefde