Huilen zonder klanken
In pijn huil ik het uit.
Om niets moet ik janken.
Maar het maakt toch niet uit.
Ik huil zonder klanken.
Het is niet in woorden te omschrijven.
Het is geen tastbaar begrip.
Niemand zal me begrijpen.
Want ik zit in een dip.
Een dip van gevoel.
Van onmacht en van woede.
Niemand die dit verwachtte.
Niemand die dit vermoedde.
Inzender: Hitori, 28 augustus 2007
Geplaatst in de categorie: verdriet