een mondvol eeuwigheid
wacht af de zachte golvenslag
en laat je naar de oorsprong dragen
tot aan de avond van de eerste scheppingsdag
waar tonen en gestaltes nog hetzelfde waren
dwars door woestijn windt zich een pad
komt uit de verte uit een zwarte wolkenband
een windhoos als met hoge hoed in zondagspak
rent heen en weer door ’t hete zand
de grond is overal met kraters dicht bezaaid
alsof men voetangels heeft neergezet
en in de hemel draait een gasplaneet
half vacuüm en half hemelbed
de muziek houdt hem in baan
en klok staat stil in liefdestijd
sterren steken speels hun lichten aan
oh geef mij slechts een mondvol eeuwigheid.
sunset 31-08-2007
Zie ook: http://sunset.deds.nl
Schrijver: sunset, 1 september 2007
Geplaatst in de categorie: liefde