herfstgevoel
in ‘t grijzige van dit jaargetij
word ik door treurnis stil bevangen
het voelt als zachte zwarte zij
die mij omhult als tweede huid
en zich, als was ‘t onzichtbaar
voorzichtig om mij legt
ik voel het nauwelijks dat ik lijd
maar wil ik vrolijk zijn, grenst zij mij in
beroert mij bijna teder fijn
slechts als een zweem te merken
ik tast blind stap na stap
bemerk al snel - na iedere trap
omhoog - de ketens die mij houden:
eenzaam verlangen en een doffe pijn
de zijde weeft zich nauw en vast
tot zij mij duwend dwingt en past
een keurslijf van haar engte
en ik mij nauwelijks nog herken
gevangen in het spinnenweb
van droefheid en melancholie
ik in de lente eerst mezelf weer ben.
sunset 02-09-2007
Zie ook: http://sunset.deds.nl
Schrijver: sunset, 2 september 2007
Geplaatst in de categorie: jaargetijden