Hartenkreten

hartenkreet (nr. 20.941):

De rozenkrans

Een oude vrouw wiegt zich in haar schommelstoel
Ze staart in het niets met starre ogen roodomrand
Nog langer leven dient voor haar geen enkel doel
Een rozenkrans glijdt door haar hand

Graag wil ze verhuizen naar het hemelrijk
Veel van haar geliefden zijn daar reeds beland
Zachtjes bidt ze, oh God, sta toe dat ik spoedig bezwijk
En de rozenkrans glijdt door haar hand

Haar fragiele lijf lijkt te breken als ze opstaat
En naar een vervaagde foto reikt aan de wand
Jaren zijn vervlogen zoals de schimmen op die plaat
En de rozenkrans glijdt door haar hand

Ze mijmert over haar leven uit een ver verleden
Hoe ze samen de perenboom hadden geplant
Reeds jong overleden, haar lief, jaren geleden
En de rozenkrans glijdt door haar hand

Pijnlijk vermoeid doet ze even haar ogen dicht
Ze voelt zich zwak, volledig opgebrand
Zo vaak al gebeden, laat me komen naar Uw licht
En de rozenkrans glijdt langzaam uit haar hand