Hartenkreten

hartenkreet (nr. 20.973):

Wachten we af?

Je bent zo'n twintig jaar jonger dan ik
Men vraagt of dit wat uitmaakt
Verschil speelt geen rol, 't is jouw gedicht
Dat mijn gevoelige snaar raakt

Ik ben voor je gevallen, voelt bijna als gezwicht
We zagen elkaar en het klikte meteen
Wil even met je praten en doe dat via een gedicht
Een vriend zoals jou, zo is er geen één

Ik hoop dat mijn versen je opbouwend raken
Want een gewone conversatie, daarvoor is het nog te pril
't Is een nieuw gevoel voor me, dat je los wist te maken
Maar eerlijk moet ik zeggen, da'k nog niet precies weet wat of ik wil
Moet ik afgaan op wat mensen zeggen, hamert door mijn hoofd almaar
Dat mijn gevoel mijzelf beheerst en vind ik het zelf ook nog raar
Het praten of juist niet, het stille genieten 'n gebaar
Het helemaal niets moeten, het kijken naar elkaar

Er branden nog zo veel vragen op mijn lippen
Zullen gedichte gedachten elkaar's harten verder strippen?
Aan de taal die jij aan elkaar rijmt kan werkelijk niets tippen
Woorden als een sausje waarin ik mijn hart zit te dippen

De tijd zal het leren, we hebben geen haast
Het is de wereld zelf die als een razende raast
Maar dat er iets mooist tussen ons bloeit is welhaast een feit
Het enige wat ons rest is een bloedmooie tijd

En dus wachten we af?