ochtend
wanneer de zon weer 't luchtruim pacht
en grif de laatste ster ontzet
lik ik de wonden van de nacht
en zoek de veren van mijn bed
de uil verdween met 't laatste zwart
nu merels fluiten in mijn goot
voorbij de daken, stil, verstard
kleurt zich de einder karmijnrood
onder dit hemels kleurenlicht
komt 't leven stilaan weer op gang
ik smeek vanuit vermoeide plicht
't ontwaken van mijn muzezang
Zie ook: http://www.gedichtegedachten.be
Schrijver: Aramis
Inzender: JGF, 16 september 2007
Geplaatst in de categorie: jaargetijden