utopia
Die nacht
Kwam plots het afscheid nemen van jou
De beelden raken inmiddels wat versleten.
God, wat heb ik mezelf dit
vaak verweten:
Het bed, de kus des doods,
het grind, het hek
De gedachte hieraan maakte me langzaam gek
Waar blijven ze , de redders
In de nood.
Te laat en dan
Onvermijdelijk de dood.
Die droom, dat land,
Alles in een klap tot stand,
“morgen,” “volgend jaar”,
lege woorden
voortaan is “ooit”
nooit
meer,
nu gaat over in toen
wij wordt ik
meervoud-enkelvoud
verleden tijd- voltooide tijd
de man waar ik van hield
niet langer meer waar ik van houd
trouw tot in den dood
in lief en leed,
die belofte is niet verbroken
Maar het gevoel van vrijheid
Ternauwernood ontloken.
de kop ingedrukt
Als een appel, te vroeg geplukt.
Land van belofte
Lieflijke utopie
Vol schoonheid en euforie
Het “eigen land van God”
Doorkruist door de plannen
Van het lot
Geplaatst in de categorie: afscheid