Eens toen het erg laat was…
Ik doe mijn ogen dicht.
Het schemert.
De avond verdrijft het licht.
Het donker levert
donkere gedachten,
sombere gevoelens,
in grachten
is iets ontroerends.
Er zit een donzig poesje
Aan het snurken.
Zij heeft een grappig snoetje,
pootjes lijken op augurken.
Ik doe mijn ogen open.
Het is erg laat.
Ik vergat de tijd,
Ik vergeet dat ik lijd.
En mijn hart slaat
Onafgebroken.
Geplaatst in de categorie: emoties