Passanten

Dinsdag acht uur in de ochtend - portaal Den Haag centraal
Holle stappen gaan voorbij - haastig allemaal
Zwartgelakte schoenen - en een zwarte aktetas
Een hand omvat een creditcard in een zwarte overjas

Op een stoeltje zit een zanger in de weer met zijn gitaar
Een eiland in de drukte - in een holle ruimte waar
zijn langdoorleefde stem weerklinkt door het dagelijks verkeer
Eén stap per keer

Schooljongens passeren - luidruchtig op de fiets
Ze klappen en ze joelen maar hun oren horen niets
Ze haasten zich want ze weten wie niet leert komt vroeg of laat
In de goot terecht - ze leren beven voor het leven hier op straat

De zwartgelakte schoenen - ze komen dichterbij
Blijven ze hier stilstaan - of kopen ze zich vrij
De hand beroert de creditcard, in de zwarte overjas
Verwarring en vertwijfeling in de zelfvoldane pas

Maar ze hebben geen tijd
Ze lopen vluchtig voorbij

Om te werken voor vergeten dromen
kansen te grijpen, groter te wonen
Zoveel te doen nog in zo weinig tijd
Lopen, altijd doorgaan - tot de top is bereikt

Hij zal niet laten merken - dat hij de muzikant negeert
Die te lui is om te werken - en nooit iets heeft geleerd
De muzikant weet beter - hij is hier al geweest
Hij weet wat hij in die zwartgelakte holle ogen leest

Daarom zingt hij maar weer
Eén stap per keer

Passanten in de holle ruimte - ze lopen door de tijd
Ze horen niet en zien het niet - want de relativiteit
Wordt pas zichtbaar als ze stilstaan
voor de zanger en dan lijkt

De muzikant zo vrij
Dus ze gaan voorbij

Om morgen of zelfs jaren later in tranen te ontwaken
En stil te staan in de drukte om zichzelf af te vragen
Wie ze zijn en wie ze waren - ze proberen te verklaren
wat ze missen en verloren door de jaren -

Als de zanger... zwijgt