Hartenkreten

hartenkreet (nr. 21.346):

de deur valt dicht

verdrietig zie ik
hoe de deur zich sluit
en niemand vraagt waarom
ik wou je zoveel tonen nog
van mijn gevoel, gedachten

en neen, ontgoocheld ben ik niet
- hoe zou ik ’t mogen zijn
zelfs nu er niet meer is dan slechts een kleine spleet
waardoor een streep verlangen valt
naar eeuwigheid

jouw mond die zwijgt
en zachtjes valt een deur in ’t slot.