Hartenkreten

hartenkreet (nr. 21.386):

spiegel

Wanneer ik je zie kan ik vertellen wat ik wil.
Wat me dwars zit, hoe het is om zo te zijn.
Tegen dit meisje kan ik zeggen wat ik denk.
Ze praat toch niet terug, ze luistert alleen.
Ze luistert alleen en daarom kan ik haar vertrouwen.
Vertrouwen dat het bij mezelf blijft!

Het enige wat ik voel van binnen is leegte, zoveel pijn.
Ik kijk haar aan, een verdrietig gezicht bang en onzeker.
Zo'n gezicht waarvan je denkt: ik ben eenzaam.
Zo eenzaam dat je denkt dat niemand je aardig vindt.
Ze praat toch niet terug, ze luistert alleen.
Wanneer ik het haar vertel voel ik me veilig.
Want ze is stil, doodstil!

Langzaam stroomt er een traan over haar wang, ze bijt op haar lip.
Wanneer ik je zie, kijk ik je aan.
Alleen naar jou en jij naar mij, zonder dat het contact verbreekt.
Als ik bij jou ben voel ik me veilig.
Zo alleen op mijn kamer pratend tegen jou.
Jij bent toch de enige die naar me luistert, die mij snapt en mij begrijpt!

Jij voelt dezelfde pijn, de pijn die ik voel.
Wanneer ik haar zie kan ik vertellen wat ik wil, zo eenzaam.
Ze praat toch niet terug ze is vertrouwd.
Ik praat met haar en zie haar alleen als ik verdriet heb.
Het is stil, doodstil!

Zo stil dat ik bij je wegloop, en jou even niet hoef te zien.
Van al die verhalen die ik tegen haar vertel, word ik kriegel.
Dat komt omdat ZIJ IK is.
Want ik praat alleen tegen jou, tegen dat meisje in de SPIEGEL!