De vraag die ons drijft
Merkwaardig hoe ik sta,
alleen in onbehagen.
Leeg reflecteer ik de ster,
die eens schitterde en viel.
Gevallen sta ik op,
pijn zonder te voelen.
Gevangen in materiaal,
succesvol doch leeg van binnen.
Proeven; een korte remedie,
ruiken; een duister vermoeden.
De vragen die ik stelde,
zijn gebleven en opnieuw bekeken.
Herschikken, verder kom ik niet,
meer vragen, zonder antwoorden.
Verworpen in niet zijn,
verbijsterd laat ik de stilte binnen.
Geteisterd door verveling,
het geschenk van de tijdsgeest.
Geplaatst in de categorie: filosofie