Koningskind
Aan de rand van het rimpelloze meer
Spande hij de boog keer op keer
Een echte prins een Koningszoon
Op zijn blonde krullen gouden kroon
Nee, sprak de raaf laten wij wachten
Het waarom klonk krassend en verbaasd
Zwarte vlerken zwevend op de wind
Geruisloos boven het Koningskind
Trots hield het prinsje de pijl omhoog
Tonend een duif dodelijk getroffen in het oog
Nu, kraste de oudste en dook op hem neer
Dan duwde zij de prins in het rimpelloze meer
Onder het oppervlak wachten de kaken
Die de prins meedogenloos deden kraken
Krassend hoorde men de moraal in de bomen
Wellicht was hier een oorlog voorkomen
Inzender: Borst.J, 13 november 2007
Geplaatst in de categorie: moraal