Hartenkreten

hartenkreet (nr. 21.741):

Viswatertje

Nauwelijks te merken, meer een gevoel
Een lichte tik en daarna niets
Voorzichtig opstaan uit mijn stoel
Ja toch,… ik voel weer iets…

Gespannen als een strak gewonden veer
Begin ik zachtjes terug te trekken
Dit keer ontkom je me niet meer
Met een ruk sla ik het haakje in je bek en…

Oh nee,…vergeet het… niet deze maal
Ik heb al teveel met je moeten vechten
Nu ga je echt niet meer aan de haal
Dit ga ik in mijn voordeel beslechten

Nu maar hopen dat jij het bent
En niet een of andere vette baars
En voor een snoek geef ik ook geen cent

Nee hoor, gelukkig, daar ben je dan…
Mijn onder water verdwenen linkerlaars.