dementie
Ik kom binnen, je zit in je stoel en kijkt uit het raam.
Je kijkt me aan en roept een naam.
Je weet niet meer hoe ik heet,
dat is één van de dingen die je steeds vergeet.
Je kijkt verward, kijkt door me heen en lijkt heel erg alleen.
Soms heb je een helder moment, dan praat je weer zoals je echt bent.
Dan vertel je hoe het vroeger was,
zo van... toen kende ik je opa pas...
Je was eens zo'n sterke vrouw,
een schim van toen, dat ben je nou.
Ik kan net doen alsof,alsof ik het niet zie.
Toch moet ik het erkennen, mijn oma heeft dementie.
Inzender: Irma V, 3 december 2007
Geplaatst in de categorie: ziekte