geen vrouw meer

hier sta ik dan voor de spiegel in mijn ochtendjas
ik zoek naar het beeld van de vrouw die ik eens was.
langzaam gaan mijn handen dwalen over mijn rillend lijf,
nee niet terugtrekken nu niet falen.
en terwijl mijn hart verstijft
open ik langzaam de knopen van mijn jas,
mijn wurgende angst doet mij net niet sterven
om datgene wat ik zal zien,
niet meer compleet
geen echte vrouw meer misschien.

ik ruik mijn angstzweet
ik proef bloed en bittere tranen
verstild op mijn lippen
die lijken te schreeuwen uit verdriet.

dan is daar dat vreselijke litteken
het eerste wat ik zie.
ik verbijt de misselijk makende
golven die draaien in mijn maag
ik sluit de ochtendjas
en zie mijn spiegelbeeld nog vaag.

ik wil leven
schreeuwt het in mij en
even voel ik daar de kracht,
voel ik mij opgewassen
tegen hetgene wat me wacht
een glimlach om mijn mond.

het litteken
waar eens mijn vrouw zijn was
zal me vormen de rest van mijn leven.

moge god het me geven
ik wil deel zijn van de levensloop.
ik noem het een litteken van de hoop!

Schrijver: trudy kreuter, 5 december 2007

gmkreuter-eversversatel.nl

vrouw kanker litteken

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 35 stemmen 4.258