Hartenkreten

hartenkreet (nr. 21.947):

’t onopgemerkte sterven van een mens

ik plukte kleine asters van je graf
en wreef ze eindeloos tot aardebrokken
voor plantentuinen volgend jaar, misschien

wurgde ik met blote handen zelfs een tijger
nam hem zijn bloed tot maan opnieuw
het woud en ook de dalen vulde
en uit elk lijk heimelijk de adem roofde

’k vermengde als met slagersvuist
de ingrediënten in een zee van vuur
bedwelmende mij met ’t aftreksel
vergiftigde mijn ziel

en offerde mijn leven.