Vandaag geen afscheid
Sporen tekenen mijn scherm met verdwaalde letters die elke
eenzaamheid
of het verlangen naar dode echo’s laten vergaan.
Vergaan is stil staan en de tijd vragen waar hij op wacht.
Vandaag en met momenten die onrustig maken.
Verloren in deze ochtend die geen dromen
vindt in alle gezichten die ontwaken.
Ze ontwaken en zijn de sporen die ik wil volgen
en zal verliezen
waar ik vandaag mijn
mijn dierbare
eenzaamheid
terugvindt.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid