De zwerver
Op het hoekje van de straat
Met zijn zijn fles en zijn viool
Een slok om te kou te verdrijven
Dat is de taal die hij verstaat
Gehuld in een versleten deken
Staart hij naar een witte duif
Zoekend naar de laatste kruimel
Die de eenzaamheid even doet doorbreken
Wachtend op de koude nacht
Die spoedig zijn intrede weer zal doen
Denkt hij aan een goed verleden
Hopend op een toekomst net als toen
Zie ook: http://www.gedichtenvanmeinte.blogspot.com/
Schrijver: MVE, 16 januari 2008
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid