eventjes

grauwe gebouwen
gehouwen uit steen
bemande vrouwen
geflankeerd door geen 1

de nacht belooft me
iedere keer weer
stranden en palmen
en ik prostitueer

het licht, onheilspellend
nadert te snel
de seconden aftellend
weer terug in mijn vel

de mieren ontwaken
en rekken zich uit
het doet me fel braken
hun verstommend geluid

bedrijvig en verslindend
gaan ze tekeer
het systeem hemels vindend
wat nou gegeneer

circeltjes draaiend
rennen ze rond
allemaal graaiend
kussen die kont

de nacht belooft me
iedere keer weer
een kleine afname
en ik prostitueer.

leven vluchten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 382