Hartenkreten

hartenkreet (nr. 22.564):

heel simpel jij

ergens slaap ik wakend in een nest
verlangens, eenzaamheid en stille vloeken
mijn lijf voelt bijna onderkoeld
ik ben het moe om steeds mezelf
in ‘t duister van de nacht te zoeken

want zelfs bij warmte heb ik het koud
blaas glas in bollen die mij dragen
en alle zeven uren luid versplinteren
mij zwijgend laten vallen

maar jij, jij knipt slecht met één vinger
en schrikt mij op uit ’t winterlijke sterven
verzamelt mij, hangt mij te drogen
in jouw venster; jij stilt mijn pijn
en lijmt de oude scherven.