Hartenkreten

hartenkreet (nr. 22.825):

Kasteelvermaeck

Subtiel gespeeld tokkelgeluid
Zachte tonen van een trillende snaar
’t Is het gezucht van een oude luit
Beroerd met een plukkend vingergebaar
Oude noten, middeleeuws gevoel
Sfeer van open haard, sereen gebarend
Zachte neuriën van de vrouwe op de stoel…
En zittend in het venster, ver weg starend
De minstreel… hij speelt ondanks kilte
Van kasteelsteen, optrekkend langs zijne benen,
‘n Lied met gedempt serene stilte, hij denkt,

Ocherm, waer ík maar in die warme zetel
En Madam op die verreckte klamme coude stenen