lange liefdesnachten
wij wonen in ons, als steeds
worden nekhaartjes opgeladen
voegen zich vormen
willig in elkaar
frivool het weten
van buitengesloten nacht
ik tast mij jouw schaduw omhoog
mijn zwijgen lacht
wetend wat gaat komen
en dat ik jou niet onberoerd laat
aan melkwitte borsten
die jij mij eerst plagend onthoudt
geef ik mij over -
eindelijk weer bij zinnen -
aan het ochtendschemer
met anders niets meer
dan een hand vol slaap.
Zie ook: http://sunset.deds.nl
Schrijver: sunset, 29 februari 2008
Geplaatst in de categorie: liefde