Hartenkreten

hartenkreet (nr. 23.002):

Vol weemoed

Wat deed men met de bloemen?
De struiken en de bomen?
De plek waar ik jou achter liet
Daar kan ik nooit meer komen
Onherkenbaar nu
Ook geen gevoel
Geen traan kan ik nog laten
Vol weemoed
In gedachten soms
Zie ik mij met jou praten
Wij kussen en wij vrijen weer
Vol hartstocht op de grond
Maar dan…
De dag vol van verdriet
De dag dat men jou vond
Jij lag zo stil
Een triest gezicht
Jouw leven weggevlogen
Ik huilde vol van onbegrip
Dit had toch nooit gemogen
Verdwenen is nu alles
Waar ik zo veel om gaf
Ik kan nu nooit meer naar je toe
Want weg is ook jouw graf
Natuur heeft moeten wijken
De toekomst gaat maar door
Voor mij is ’t onbegrijpelijk
’k Heb er geen woorden voor