een vorm van sterven
zo ver zijn wij gegaan
het is voorbij
jij draait je op je zij
jouw blote rug
is als een koude muur
- was het zo-even nog
dat wij ons falen celebreerden
woordeloos, zo pijnvol woordeloos -
wat later stond je op
en ging de kamer uit
jouw warmte bleef
heet broeierig
en zelfs de laatste tranen
die de liefde schreef
voelden aan als ijs
ik hoor mijn snikken nog
en bleef bevroren, stil
toen ‘t eerste grijs
door ’t venster sloop
ontwaakte leven kil.
Zie ook: http://sunset.deds.nl
Schrijver: sunset, 8 maart 2008
Geplaatst in de categorie: verdriet