liefdesvlekken
geef het maar toe – je rok
heeft zeven vlekken en elke
zoete kus proeft nog naar
berg en dal, naar weide, woud
naar lust en donkere plekken, naar
nog zo veel en veel meer allerhande
als dwerg en prins, die
duw jij heel eenvoudig van
het puntje van je troon, zo wit
mijn vest ook is zingt warm
daaronder blote huid tot
hoon van wie mij spot
en kan ‘k niet altijd jouw verlangen
helemaal bedekken blijft toch de
liefde ons een huis en in de
hitte van ons bloed mag ik het leven
smaken en donker zwart
als ebbenhout is ’s nachts alleen woud.
Zie ook: http://sunset.deds.nl
Schrijver: sunset, 20 maart 2008
Geplaatst in de categorie: liefde