17-06-1988

Ik luister naar jou,
heel stil en onbewogen.

Als jij bent uitgepraat..
zie ik de harde waarheid onder ogen.

Je praat niet meer..
Zwijgend zitten wij bij het vuur,
in doods-afwachting...
van jouw stervens-uur.

Ik huil om de harde waarheid.
Je troost mij, en zegt:
de laatste minuten ben ik blij dat ik leef,
en dat ik niet alleen leef.

Wij kijken samen naar de sterren.
Langzaam wil jij opstaan...
Het lukt niet meer.

Dat ogenblik doet mij pijn.
Je zucht en valt neer...

Nog even tover jij een glimlach om je mond.
Liefste..o..liefste...
je hebt je leven mooi afgerond.

17-06-1988

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 1.668