inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

hartenkreet (nr. 23.417):

ze huilt

praten kan ze nog niet
een klank lijkt soms een woord
ze kijkt met grote verbaasde ogen
wat heeft haar rust dan verstoord

zoëven lachte ze, kirde ze
waar je geen genoeg van krijgt
nu huilt ze tranen met tuiten
een klank die alles overstijgt

ik troost haar, neem haar op
stil maar kind, wat is er dan
ze schudt na tegen mijn borst
ik krijg het er ijskoud van

hoe groot kan de liefde zijn
voor zo'n hummeltje dat niets zegt
dat slechts lachen kan en huilen
en tegen haar onmacht vecht

want in dat kleine hoofdje
gaat al een grote wereld schuil
wat nauwelijks voorstelbaar is
ze is stil en ik, tranen, ik huil

Schrijver: Wim Niesten, 4 april 2008


Geplaatst in de categorie: geboorte

4.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 2.990

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Julia
Datum:
2 juni 2008
Wat een prachtig gedicht.
Naam:
Natas
Datum:
12 april 2008
Email:
ratelaartjehotmail.com
Inderdaad Wim, erg mooi gedaan weer.
Ik heb vandaag mijn kleine neefje van een maand nog naast me op bed gehad en het verbaast me hoe die hummeltjes zich zo 'zoet' houden in hun belevingswereld, terwijl de wereld waar we in leven zoveel in petto voor hun heeft waar ze nu nog veilig (in liefde) voor gekoesterd worden.

Naam:
Sanne L
Datum:
5 april 2008
Email:
sannesanne175hotmail.com
Je hebt me heel erg geraakt met dit gedicht. Ik als 18-jarige heb dan nog geen kinderen, wil ik ook nog niet. Maar ken zeker het gevoel van liefde wel. Heel mooi gedaan.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)