Vitamientje chemicalie
het hek naar zijn huisje
was in de kleur van de haag
diep en donker heldergroen
het werd een mooie dag vandaag
de zon parelde nog laag in stand
er wachtte hem een blauwe lucht
een spinnerag met laatste druppel dauw
hing windstil, er was geen zucht
terzijde van het stenen pad
dat als een loper naar zijn huisje leidde
groeide onbespoten rijkdom in de grond
waar hij zich van de wereld bevrijdde
op zijn sterke knieën in het mulle zand
met versleten klompen aan zijn voeten
-men noemde hem een oude zonderling-
zat hij in de grond te wroeten
de krant las hij nog nauwelijks
behalve dan die kop vanmorgen
geen vitamine meer in de groenten
hij maakte zich al jaren zorgen
rijk was zijn grond van vrucht
vrij van chemicaliën bovendien
reine grond is zijn eigen aarde
zo had hij het altijd gezien
niet zo verwonderlijk zijn gezondheid
hier was alle groente schoon en puur
zijn huisarts -een roker- had gezegd:
jij hebt de juiste genen, zo is de natuur
nee, had de 93-jarige hem geantwoord
zonder liefde wordt onze aarde behandeld
wat we eten zit vol met allerlei giften
logisch dat in mensen de ziekte wandelt
de regering en al die andere hotemetoten
ze zien niet meer met hun hart
stront in de ogen, blubber in de kop
wordt elk project vol giftige liefde gestart
de oude man voelde een steek in de borst
het pijnigde hem dat bericht in de krant
wat moet er van de mens nog worden
dood viel hij neer op zijn schoon stukje land
Geplaatst in de categorie: actualiteit