Raapte vruchten

De sloot wou ik omzeilen
maar de afstand was te groot
de diepte kon ik niet peilen
ik at van het laatste brood

Ik stierf, de laatste blauwe luchten
omringden mijn doelen die nu verloren
leken te zijn in een afgrond waar
donder heerste en de goden
aten van mijn erfenis

al streelde het verlangen om dán toch
op deze aarde te blijven maar 't geluk
lag verder dan ik kon reiken – overgave
lag voor de hand –

prestigieus en heldhaftig stilde
ik mijn hart en brak het brood in tweeën
doch het delen was oneerlijk want het grootste
stuk was het leven en het kleinere de dood

Schrijver: e
Inzender: elze, 23 april 2008

e_r_schollemahotmail.com

geluk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 526