gevangen nacht
sterren houden de nacht gevangen
in een zilveren schijnen van maan
en droom
het zwarte wijkt voor het licht
zichtbaar trillend dansend
rond de spiegelende ginsteringen
op het water
stilte houdt de nacht in haar greep
wanneer een uil zacht roept
in stereo
een antwoord echoot het duister
uiteen, hoorbaar stil
als het zachte klotsen van het water
op de keien
de dageraad vertoont zich in strepen rood
als een vurige bruid
in goud
het schemeren van de nacht
zichtbaar verdreven door het licht
geboren aan de horizon
waar de zon
als een rode blozende schijf
wakker wordt uit haar slaap
en schaamteloos
haar kleuren uitstrooit over het land
zo onbeschrijflijk mooi
als een geliefde die zich tooit
voor haar minnaar
de stilte wordt stiller wanneer de nacht zich langzaam bevrijdt
uit de geluiden van een ontwakende morgen,
het ver weg zoeven van voorbijrijdende auto's
een vliegtuig heel ver boven mijn hoofd
dat het gezang van ontwakende vogels voor even verstoort
en de wind die zacht tussen het gras gaat ruisen
en mijn tranen
net als de dauwdruppels droogt
in mijn handen houd ik
het laatste beetje nacht stevig vast
het licht maakt me weer zo bang vandaag...
Inzender: hilde, 7 mei 2008
Geplaatst in de categorie: emoties