Voltooid verleden tijd
De rimpels in het water
Zijn de scheuren in mijn hart
En in plaats van ze te lijmen
Wil ik een nieuwe start.
Je gezicht in duizend stukjes
En toch wil ik ze zien
Weg moeten ze, en jij ook
Zodat dit over gaat, ooit, heel misschien.
En de tranen die vallen
Zijn als het meer dat voor me ligt
Met die kleine puzzelstukjes,
Weggedreven en verdronken
Een foto van je gezicht...
Laat dit een nieuw begin zijn
En dat jij verdronken bent
Dat je ergens ver in mijn hart zit
Een herinnering, een voltooid fragment.
Inzender: Jiske, 8 mei 2008
Geplaatst in de categorie: afscheid