Stiekeme tranen

Stiekem vallen mijn tranen,
daar waar niemand ze ziet.
Naar beneden langs mijn neus trekken zij banen,
Uiteindelijk geluidloos op mijn bureau.

Ze vormen al klein plasjes,
driftig veeg ik ze weg.
Ik wil niet huilen, ik mag niet huilen!
Ik lijk wel een kind zeg..

Mam, je zei dat er van mij nooit iets worden zal,
en nu ben ik weer ingestort.
Ik deed mijn best, mijn àllerbest
Maar volgens jou schoot ik te kort.

Helende tranen trekken banen,
met een minderende vloed.
Langzaam kom ik weer tot rust,
deze tranen doen hun werk goed.

Verdwenen en voor jou, mama, onzichtbaar
Maar één blik naar beneden en ik zie ze,
ze zijn voor mij niet onuitwisbaar.
Maar ik hou van mijn stiekeme tranen.

moeder verdriet tranen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 10 stemmen 1.275