Hartenkreten

hartenkreet (nr. 24.097):

Duister

In het duister tastte ik steeds maar rond,
het was alsof ik de uitgang niet vond.
In het duister was ik radeloos verdwaald,
het was of de dageraad niet was gehaald.
In het duister zoek ik naar een weg,
waarom is er niemand die luistert naar wat ik zeg.
In het duister is het o zo zwaar,
wat is nu echt en wat is waar.
In het duister zoek ik naar een licht,
maar het donker blijft maar dicht.
Plots is alles helder en mooi wit
en merk ik dat ik rechtop zit.
Het duister is nu mooi gekleurd
en alles is weer opgefleurd.
Zelfs het duister heeft een mooie kant
want het is maar gewoon het dromenland...