Bezetenen
Een vruchtbaar zacht weidegroen landgoed
in liefde verpand aan veel harten
speelde een eenling veel parten
die sprak zonder vriendelijke groet
hij omheinde de wei
en zijn boze tong zei
dit hier is van mij
de menigte raakte confuus en verstoord
besloot toch een beetje verbolgen
“we zullen uw voorbeeld maar volgen”
palen ze werden de grond in geboord
een oude gewoonte die nooit meer verdween
verbleekte het land en verspreidde een leugen
“verzamel bezit, of gij zult nimmer deugen”
het land werd tot goud, ieders hart van steen
waar bleef toch die ene, die zonder te schromen
gerold in een wekkende donder
zijn stem zou weerklinken een wonder
“geloof hem toch niet, maar volg slechts uw dromen”
hij heeft wel gesproken
maar zijn woord werd gebroken
met de dolk van verderf lek gestoken
soms hoor ik het wel, wat hij heeft gefluisterd
ver weg en heel stil
hoe zou het zijn nu
als zij hadden toen
naar hem geluisterd
Geplaatst in de categorie: maatschappij