Mmma

Stiekem vallen mijn tranen,
daar waar niemand ze ziet.
Naar beneden langs mijn neus trekken zij banen,
Uiteindelijk geluidloos op mijn bureau.

Ze vormen al klein plasjes,
driftig veeg ik ze weg.
Ik wil niet huilen, ik mag niet huilen!

Helende tranen trekken banen,
met een minderende vloed.
Langzaam kom ik weer tot rust,
deze tranen doen hun werk goed.

Verdwenen en voor jou, mama, onzichtbaar
Maar één blik naar beneden en ik zie ze,
ze zijn voor mij niet onuitwisbaar.

Ik wil dit niet meer,
ik heb er geen zin meer in,
kon ik er maar wat aan doen.

Al vier jaar lang,
het breekt me op,
geen knuffel geen liefde
wat een gebrek...

depressie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 10 stemmen 2.985