Ik vocht voor mijn leven
Terwijl ik voor mijn leven vocht
vouwde mijn zusje zacht haar handen
vroeg God mij 't leven terug te geven
niet te breken onze zusterbanden
We hebben toch alleen elkaar nog
zoveel is ons al ontnomen
en Hij zag in ontferming op ons neer
liet leven weer door 't lichaam stromen
En al wordt de weg nog lang en zwaar
ik weet me vast bij Hem geborgen
ook ik bid elke dag tot Hem
of Hij voor mij wil blijven zorgen
Pas dan kan ik weer rustig slapen
weet ik Hem dagelijks aan mijn zij
het zeker zijn van Zijn aanwezigheid
maakt mij van angst en zorgen vrij.
Zie ook: http://home.deds.nl/~jannyschepenaar/
Schrijver: Moeke
Inzender: Janny, 7 juni 2008
Geplaatst in de categorie: ziekte