Hartenkreten

hartenkreet (nr. 24.321):

gelukkig nooit echt over

achter even gesloten lippen
pure honingdauw
aan mijn vingers kleeft
de hele nacht
verpakt in flarden jou

gloeihemel binnen, buiten
en verder onder mijn lenden
het ontstaan van een regenboog
de ogen zwermen uit
blikken vullen poriën

zwevend tot voorbij de sterren
dragen wij ons op onze ruggen
blijven op de wolken staan
verkoelen en niets zindert na
tot het in ons weer verzamelt.