Dood, je wist niet hoe het voelde

Onbekommerd leek het leven tot die dag
Dood je wist niet hoe het voelde
Je wist niet wat het met je deed
Maar nu, als je hen mist die je zo dierbaar waren
Nu weet je wat pijn is
Nu weet je pas wat je mist
Maar ook wat je gehad hebt en er niet meer is

Grijs en grauw vaker dan ooit
Stil verdriet, met niemand te delen
We zijn met zovelen en toch ben je alleen
Niemand ziet je verdriet en voelt je pijn
Alleen zo lijkt het, ja helemaal alleen

Je bent niet meer compleet
Je mist hen, iedere dag weer
Je praat met hen en huilt
Zouden zij je horen
Zouden zij je kunnen zien
Zouden zij je helpen, net als toen
Eenzaamheid die niemand ziet
En zo hoort het misschien ook wel
Maar toch,
Het voelt niet goed en of het ooit went

Je vraagt je af waarom nu al
Waarom zo vroeg
We waren nog niet klaar
We hadden elkaar nog zo veel te zeggen
Er was nog zo veel onbesproken
Waarom nu al, nee we waren nog niet klaar
We hadden elkaar nog zo nodig
Ik hen en zij mij
Nu sta ik alleen
Blijf achter met heel veel vragen
Met heel veel pijn

Veranderen kan ik het niet
Helaas, nee dit kruis zal ik moeten dragen
Maar het is zo zwaar, loodzwaar
Soms mis ik de kracht en ontbreekt de moed
Maar ik moet verder
Vaak bezwijk ik innerlijk
Maar niemand die dat ziet
Met een bloedend en gebroken hart
De toekomst tegemoet
Uitkijkend naar een weerzien
Met hen die ik zo mis
Tot die dag leef ik verder, bekommerd, tot die dag

Dood Verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 19 stemmen 3.281