Hartenkreten

hartenkreet (nr. 24.468):

Verdwaald

Een nevelig gebied bedwelmt mijn hoop, laat me verdwalen.
Ik loop rondjes om mijn evenaar, draai wat doelloos om mijn as.
Een horde spinsels dromt tezamen, vermenigvuldigt zich alras.
'K voel mijn bloed dat zich een weg baant.
Maar de weg loopt krom, loopt dood.
Ga ik deze kruising nemen? Of zie ik mezelf dan bloot?

Ik loop verder langs de afgrond van verstand en helder zicht.
Ben zo mogelijk verzonken, slenter bodemloos verward.
Deze marathon van onvree, de volharding van dit buigzaam hart.
'K heb geen idee waar het geluk loert.
Waar ik zoeken moet en vind.
Waar het kind in mij kan spelen, waar ik traan en lach bemin.