Lege Huls
Moet ik dan tussen de treinsporen zoeken naar jou?
Heb je van je broodkruim een touw gewoven zodat ik je weer kan vinden?
Is het beter voor mijn verlamde geest jou met rust te laten?
De daken schreeuwen van wel
De straten laten een dood spoor zien
En ik verdwaal in mijn sliert van wanhoop
Door het vlies van mijn verdriet zie ik een schaduw staan
Een onbeduidend lichaam dat me doet denken aan jou
Een geur van verlangen omringt mijn lichaam
Je roept me bij je te komen
Je stem in nevelen dwingt me
En weer loop ik de weg van oeverloos geduld
Het eelt van mijn hart bedekt de jaren van genot
Je kruipt langs me heen als een eenzame prooi
Verbergt een wil om te vechten en bijten
Het voelt als een kwade tumor met spijt
Groeien doet ie met schaamte
En meesterlijk begin ik mijn tirade van verlorenheid
Heb je me ooit gehad vraag ik me af?
Heb ik je ooit iets gegeven?
Zoeken we allebei op de kermis van ons brein?
Tevergeefs naar de slingers van de liefde?
Meer dan ooit ben ik een lege huls
En ik vervaag in een wereld vol lucht zonder jou
hotmail.comGeplaatst in de categorie: afscheid
Lege
1.620
Geef je reactie op deze inzending: