Hartenkreten

hartenkreet (nr. 24.782):

mijn blind getast

jij bent die 'k vaag als in een nevel zie
zoals een water in het eerste ochtendlicht
niet helder eerder vaal door 't groen
als koude breekt en ik sta daar aan 'd oever
zie niets tast blindelings met mijn hand
't doorschijnend grijs en ik wil jou
beroeren maar vind je niet

ik weet dat jij er bent en ook
heel warm soms misschien en toch
nooit werkelijk grijpbaar want jij bent
altijd zo ver weg, zelfs van jezelf

wat blijft is enkel hunkering
naar ongeleefde schemeringen
op oevers onbekende zeeën.