Hartenkreten

hartenkreet (nr. 24.930):

Dromend over Limburg

Langs de altijd
stromende Maas
loop ik dwalend
door holle wegen
kijk uit over
uitgestrekte velden
in een glooiend
landschap waar
bossen en akkers
elkaar afwisselen.

De wegkruizen langs
de wegen zijn de
stille getuigen
in het landschap.
Zij vertellen ons
dat God leeft
in ons leven
van alledag.
Een kasteel
langs een
landweg met
verderop
de molen die
fier zijn wieken
laat draaien.

Ik geniet ook
van al die
prachtige pleinen
waar de bomen
voor de bankjes
staan te lonken.
Altijd zitten daar
mensen te genieten
van een moment rust.

In een dorp is
men ook trots
op de processie
die elk jaar
weer aan het oog
voorbij trekt
en vaak in
het café naast
de kerk eindigt.
Op het plein
staat de kermis
te wachten dat
de mensen uit
het dorp en ook
uit de omtrek
komen genieten
van het vertier.

In verstilde gehuchten
waar elk huis een
verhaal vertelt.
Buurten waar
een mens nooit
uit zal vertrekken
omdat het hun
leefgemeenschap
is en altijd zal blijven.
Dorpen waar altijd
weer een feest is
gewoon omdat men
daar graag woont.

Grote mensen
kleine kinderen
Limburg beleeft
elke dag weer
een nieuwe dag
waar iedereen
gewoon meeleeft
ook als je zo maar
even op bezoek
komt om het carnaval
eens echt te vieren
zoals alleen in
Limburg wordt gevierd.

Dat is het Limburg
waar ik aan denk
als ik eens een dag
weg moet uit mijn provincie.
Dromend ga ik weg
met een glimlach
kom ik weer terug.
Want Limburg
is het stukje
Nederland
waar ik echt van houd.